بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی: نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی

مطالعات مختلف درباره ارتباط کمال­گرایی و عملکرد تحصیلی نتایج ناهماهنگی را گزارش کرده­اند. با این‌ وجود، کمال­گرایی می­تواند از طریق تأثیرگذاری بر باورهای توانمندی تحصیلی و نیز راهبردهای یادگیری خودنظم‌بخشی بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودنظم­بخشی و خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین کمال­گرایی و عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه بجنورد بود که با روش نمونه­گیری خوشه­ای، نمونه‌ای به حجم 351 نفر انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه­ کمال­گرایی اهواز (1378)، پرسشنامه خودنظم‌بخشی بوفارد (1995)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (2002) بود و برای اندازه­گیری عملکرد تحصیلی از معدل دانشجویان استفاده شد. داده­های جمع‌آوری‌ شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئی (PLS-SEM) تحلیل شد. نتایج نشان داد که کمال‌گرایی به­طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و خودنظم‌بخشی بر عملکرد تحصیلی اثر معنی­داری داشت. مدل پیشنهادی دارای شاخص­های برازش مناسبی بود. مداخلات روان‌شناختی بر کمال­گرایی می­تواند تأثیرات مثبتی بر عملکرد تحصیلی داشته باشد.